Doktor Söylerse İnanır mısın?

 

8 yıl öncesiydi, yoğun bir iş tempomun arasında sol gözüm kızarıp yaşarmaya başladı. Bu yoğunlukta bu rahatsızlıkta nereden çıktı, geçmiyor da e mecburen özel bir hastaneye randevu alıp gittim, (Hastane ismini belirtmiyorum ben onları Tanrıya havale ettim.)

Doktor göz muayenesini yaptı, sonrasında bir gariplik hissettim çünkü doktor odadan çıktı ve yanında kendisinden daha uzman bir doktorla yanıma geldi, bir kez de o muayene etti, bana bir şey söylemiyorlardı, kendi aralarında tıp terimleri ile konuşuyorlardı…

Durumumu öğrenmek istediğim de retinayı da görmek için göz anjiyosu yapılması gerektiğini söylediler, başka bir rahatsızlık bulgusuna rastladıklarını söylüyorlardı…

-Aman Allah'ım bu da ne, ne olabilir…

Hemen tüm tetkikler yapıldı ve korkuyla beklemeye başladım, sonuçlar belli oldu ve tekrar doktorun odasındaydım…

-Doktor: Filiz Hanım korkmayın sizde Makular Disrofi rahatsızlığınız olduğunu gördük, sağ gözünüzde ve sağ gözünüz yüzde altmış görüyor…

-Aman Allah'ım ne anlama geliyor bu,nasıl olur ben hiç hissetmedim ama, peki şimdi ne olacak ilerleyecek mi? ya tedavisi?

-Doktor: korkmayın Filiz Hanım rahatsızlığınız ilerlemeyecek, diğer gözünüze de geçmez, genetik bir rahatsızlık, maalesef tedavisi yok, yılda bir göz anjiyosu çektirin takip için.

İçim rahatlamıştı en azından rahatsızlığım ilerlemeyecekti ve ben sahip olduğum görme oranımla idare ediyordum farkında olmadan,

Hayatıma kaldığım yerden yani tempo ve enerjiyle devam ettim, nasılsa rahatsızlık ilerlemeyecek düşüncesiyle göz anjiyosu da çektirmedim.

Aradan yıllar geçti yaşamımda değişmeyen tek şey bana göre yoğun iş tempomdu…

Araba alma hayalim vardı ve sonunda almıştım, ailemle bir yere gittiğimde araçlara insanlara yakın mesafeden gittiği söyleyip beni uyardıklarında kabul etmiyordum…

Çok kez objelere eşyalara çarptığımda bunun anlamı ne kadar sakar olduğumdu, bir şeyi fark etmediğimde de bakar körüm diye kendime gülerdim…

Bir gün ansızın sol gözüme bir şey batmaya başladı ve hemen doktora gittim burası farklı bir hastaneydi, gözüme rüzgardan pas dokusu girmiş çıkarıldı ve önlem için bir-iki gün sol gözümün kapanması gerektiği söylendi.

Sol gözümü kapadıklarında sağ gözümle baktığım yerin merkezi noktasını görmediğimi fark ettim ve panikledim, baktığım noktada bir perde var yüzleri göremiyordum baktığım yerin etrafını yansımadan görüyordum ve hastaneden çıkamadım, eşim gelip aldı beni… 

O andan itibaren yaşamımda çok şey değişecekti, hemen bir araştırma hastanesine gittim, doktorun ilerlemeyecek demişti ilerlemiş bu nasıl olur…

Tetkikler yapıldı ve acı gerçek o zaman ortaya çıktıL

Rahatsızlığım Makular Disrofi değil, Maküler Disrofiymiş, ilerlemiş sağ gözüm yüzde bir sol gözümde yüzde kırk görüyormuş VE Retinitus Pigmentoza, o an kalakaldım bir şok ve doktorun gözümün içine baka baka söylediği – yavaşta olsa ilerleyecek ve maalesef tedavisi yok

Hastane kapısında bir ağlama krizi geçirdim, iki yıl önceydi eşimle o zaman nişanlıydık, benden ayrılabileceğini söyledim çünkü ona bunu yaşatmaya hakkım yok diye düşündüm. Beni çok sevdiğini ve ne olursa olsun ömrümün sonuna kadar benimle olacağını ne gerekiyorsa yapacağını söyledi…

Yazım uzun oldu biraz,bir sonra ki yazımda bir umut arama çabamız ve durumumuzdan faydalanan umut tacirinden bahsedicem.

Yaşadıklarımı sizi üzmek için yazmadım ayrıca eşimle sevdiklerimle şu an biz çok iyiyiz hayata bakış açım değişti,amacım size feyz olsun durumum…